ΤΑ ΛΑΖΑΡΟΥΔΙΑ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ


Το Σάββατο του Λαζάρου, μέρα της ζωής και του θανάτου για την εκκλησία μας είναι συνδεδεμένο με πολλά έθιμα του ελληνικού λαού. Ένα από τα έθιμα, που σπανίζει στις μέρες μας, είναι τα κάλαντα του Λάζαρου. Το περιεχόμενο των τραγουδιών αυτών είναι θρησκευτικό καθώς περιγράφουν το θαύμα της ανάστασης του Λαζάρου ( της πρώτης ανάστασης). Οι στίχοι αλλά και η μουσική από περιοχή σε περιοχή ποικίλει. Παλαιότερα τα κάλαντα αυτά τα τραγουδούσαμε στο χωριό μας και πηγαίναμε από σπίτι σε σπίτι κρατώντας ένα καλάθι στολισμένο με λουλούδια στο οποίο βάζαμε τα αυγά που μας έδιναν. Εμείς ήμασταν τα Λαζαρούδια όπως μας έλεγαν και φτάναμε εκτός από Φτελιά Τσέρκο και Μυλωνεικα ,σε Αλέστια, Αμπέλια, Ηρκίστα και Αγαλιανό.

"Σήμερον έρχεται ο Χριστός ο επουράνιος Θεός

και σ την πόλη Βηθανία, Μάρθα κλαίει και Μαρία

Λάζαρο τον αδελφό τους τον γλυκύ ( και) καρδιακό τους,

Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν και τον μοιρολογούσαν,

την ημέρα την Τετάρτη κίνησε ο Χριστός για νάρθει

Βγήκε(Μάρθα) κι η Μαρία έξω από τη Βηθανία

και εμπρός γονατιστή και τους πόδας του φιλεί

αν εδώ ήσουν Χριστέ μου, δεν θα πέθαινε ο αδελφός μου

μα εγώ τώρα πιστεύω και τάρταρα αναδεύω.

ότι δύνασαι, αν θέλεις και νεκρούς να ανασταίνεις.

Λέγε πίστευε η Μαρία άγωμεν εις τα μνημεία.

Τότε κι ο Χριστός δακρύζει και τον Άδη φοβερίζει.

Άδη Τάρταρε και Χάρε. Άδη Τάρταρε και Χάρε

Δεύρο έξω Λάζαρε μου φίλε και αγαπητέ μου.

Λάζαρος απελυτρώθη, ανεστήθη κι εσηκώθη

ζωντανός σαβανωμένος και με το κερί ζωσμένος.

Τότε η Μάρθα και η Μαρί,α τότε όλη η Βηθανία,

μαθητές και αποστόλοι τότε ευρεθήκαν όλοι

Δόξα το Θεό φωνάζουν και το Λάζαρο εξετάζουν.

Λάζαρε πες μας τι είδες, εις τον Άδη όπου πήγες;

Είδα φόβους είδα τρόμους είδα βάσανα και πόνους.

Δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι

της καρδιάς και των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον.”